Geri

   

 

 

 

İleri

 

51. İmam, İntihar Eden Bir Kimsenin Namazını Kılar Mı?

3187- Câbir b. Semure dedi ki:

Bir adam hastalanmıştı. Bir süre sonra onun hakkında feryad-ü figan yükselmeye başladı. Bunun üzerine (o hastanın) komşusu, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a gelip:

(Ey Allah'ın Rasûlü) O (adam) öldü, dedi. (Hazret-i Peygamber de):

" Ne biliyorsun?" dedi. (O kimse de);

Ben onu (ölmüş halde) gördüm, dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de:

" O kimse ölmedi" dedi. (Adam da) döndü (gitti). Derken (hastanın evinden tekrar) onun için feryad-ü figanlar yükseldi. Bunun üzerine (hastanın komşusu tekrar) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e geldi ve:

Ey Allah'ın Rasûlü o kimse gerçekten öldü, dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de:

" O ölmedi" buyurdu. (Adam tekrar) döndü (gitti. Fakat) (evden yine) o kimse için ağlanıp sızlandığı işitilmeye başlandı. O sırada (hastanın) karısı (dışarı çıkıp o adama)

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e git ve (komşunun intihar ettiğini) kendisine haber ver dedi; (o adam da):

Ey Allah'ım, sen ona la'net et! dedi. Sonra (bu) adam gitti ve o kimseyi yanındaki mızrak demiri ile kendisini öldürmüş halde gördü. Ve hemen Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e varıp onun öldüğünü kendisine bildirdi. (Rasûl-ü Zîşan Efendimiz)

" Ne biliyorsun?" (dedi) O da:

Onu yanındaki mızrak demiriyle kendini öldürmüş halde gördüm, cevabını verdi. (Rasûl-i Zîşan Efendimiz tekrar):

" Sen onu gördün mü?" diye sordu (o adam da):

Evet, cevabını verdi. (Bunun üzerine Peygamber Efendimiz):

" Öyleyse ben onun namazını kılmam!" buyurdu.

Müslim, cenâiz 107; Nesaî, cenâiz 68; Tirmizî, cenâiz 69; İbn Mace, cenâiz 31; Ahmed b. Hanbel V- 78, 92, 94, 97.