Geri

   

 

 

 

İleri

 

31. İhramlı Bir Kimsenin Hizmetçisini Te'dibi

1820- Esma bint Ebî Bekr (radıyallahü anhâ)’dan nakledilmiştir ki: Biz hac maksadıyla Resûlüllah'la birlikte (yola) çıkmıştık. Arç (denilen yer)e varınca Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (hayvanından) indi. Biz de indik. Âişe (radıyallahü anhâ) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın yanına oturdu, ben de babamın yanına oturdum. Ebû Bekr (radıyallahü anh) ile Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın (ortaklaşa kullandıkları) bir tek yük hayvanı vardı. Ebû Bekr (radıyallahü anh)'a ait bir hizmetçinin yanında bulunuyordu. Ebû Bekr oturdu, hizmetçisinin (hayvanıyla birlikte) gelmesini bekliyordu. Derken çıkageldi ve yanında yük hayvanı yoktu.

Hayvanın nerede? diye sordu. (O da): -Dün gece onu kaybettim, dedi. Ebû Bekr (radıyallahü anh):

(Zaten) bir tane hayvan (vardı) sen de onu kayıp (mı) ettin? dedi. Ve ona vurmaya başladı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gülümseyerek (şöyle) diyordu:

" Şu ihramlıya bakın ne yapıyor?"

İbn Ebû Rizme dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gülümseyerek " şu ihramlıya bakın ne yapıyor?" dedi; (Bundan) fazla bir tepki göstermedi.

İbn Mâce, menâsik 21; Ahmed b. Hanbel, VI, 344; Beyhakî, es-Sünnenu’l-kübrâ, V,68.