Geri

   

 

 

 

İleri

 

237. Îmam Hutbe Okurken Konuşmak

1114- Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'nin haber verdiğine göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem);

" İmam hutbe okurken (yanındaki arkadaşına) " sus" dedin mi, boş konuşmuş (cumanın sevabını kaçırmış) olursun" buyurmuştur.

Buhârî, cuma 36; Müslim, cuma 12; Nesâî, cuma 22, iydeyn 21, Tirmizî, cuma 16; İbn Mâce, ikâme 86; Ahmed b. Hanbel, II, 244, 272, 280, 393, 396, 485, 517, 532; Muvatta, cuma 6; Dârimî, salât 195.

1115- Abdullah b. Amr (radıyallahü anh) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir:

" Cumaya üç türlü insan gelir:

(Birincisi) gevezelik yapmağa gelen insandır. Onun cumadan nasibi, yaptığı gevezeliktir.

(İkincisi), dua etmek için cumaya gelen kimsedir. O, Allah'a dua etmiştir; Allah dilerse verir, dilerse vermez.

(Üçüncüsü de) susarak konuşmadan (hutbe dinlemek için) hiçbir müslümanın omuzuna basmadan (safları yarmadan) kimseye eziyet etmeden cumaya gelendir. İşte onun bu yaptıkları, ondan sonra gelecek olan cumaya kadar üç gün de ilâvesi ile günahlarına keffârettir. Bu Allah'ın;

" her kim bir hayır işlerse kendisine, onun on misli sevab vardır"

el-En'am (6), 160. ile sabittir.

Beyhakî, es-Sünenu'l-kübrâ, II, 219.