39- İnsana Allahü teâlâ'nın Rahmetinden Ümid Kestirmenin Yasaklanması Bâbı 6847- Bize Süveyd b. Saîd, Mu'temir b. Süleyman'dan, o da babasından naklen rivâyet etti. (Dedi ki): Bize Ebû Imran El-Cevnî, Cündeb'den naklen rivâyet etti ki, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlar: «Bir adam: Vallahi fülânı Allah affetmez, dedi. Halbuki Allahü teâlâ: Kimdir o? Benim filânı affetmeyeceğime yemin eden! Ben gerçekten filânı affettim; senin amelini de mahvettim, buyurdu.» Yahut Resûlüllah'ın buyurduğu gibidir. Taberî diyor ki: «Bu adamın Allah hakkındaki hükmü kesin vermesi bu hususdaki ahkâmı bilmemekten ileri gelir.» Hadîs-i şerîf ehl-i sünnetin delillerindendir, Onlara göre Allahü teâlâ dilerse günahları tevbesiz de affeder. Mu'tezile taifesi bu hadîsle istidlal ederek: «Büyük günahlar amelleri mahveder» demişlerdir. Ehl-i Sünnet'e göre amelleri yalnız küfür mahveder. Bu hadîsdeki amelin mah-vedilmesi kötülüklerinin mukabilinde sevabları kalmamıştır diye te'vil olunur. îhtimal ki, bu adam küfrü mucib olacak başka bir amelde de bulunmuştur. Bahsedilen adamm bizim şeriatımızdan önce yaşamış olması da ihtimal dahilindedir. Bu takdirde onların şeriatına göre büyük günahlar amelleri mahvedermiş denilir. |