BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

41- Dokunulmaz Hayvanları Doyurup Sulamanın Fazileti Bâbı

5996- Bize Kuteybe b. Saîd Mâlik b. Enes'den kendisine Ebû Bekr'in azatlısı Sümeyy tarafından, Ebû Salih Es-Semman'dan, o da Ebû Hüreyre'den naklen okunanlar meyânında rivâyet etti ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlar:

«Bir defa bir adam yolda giderken şiddetle susamış ve bir kuyu bularak içerisine inmiş, su içmiş. Sonra çıkmış. Bir de baksa bir köpek dilini çıkarmış soluyor. Susuzluktan çiğili toprağı yiyor. Bu adam kendi kendine bu köpeğin susuzluğu benim susuzluğum derecesini bulmuş, demiş. Ve kuyuya inerek mestini su ile doldurmuş, sonra onu ağzıyle tutarak yukarıya çıkmış ve köpeği sulamış. Allah da ona şükretmiş ve onu affetmiş.»

Ashâb:

— Ya Resûlallah! Gerçekten bu hayvanlarda bizim için bir ecir var mı? diye sormuşlar.

«Her bir yaş karaciğer hakkında ecir vardır.» buyurmuşlar.

5997- Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ebû Hâlid El-Ahmer. Hişâm'dan, o da Muhammed'den, o da Ebû Hüreyre'den, o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen rivâyet etti. Şöyle buyurmuşlar:

«Fahişe bir kadın sıcak bir günde bir köpeğin su kuyusu etrafında dolaştığını görmüş. Hayvan susuzluktan dilini sarkıtmışmış. Ve ona mesti ile su çıkarmış da; kadına mağfiret buyurulmuş.»

5998- Bana Ebû't-Tâhir de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdillah b. Vehb haber verdi,

(Dedi ki) . Bana Cerîr b. Hazim Eyyûbu Sahtiyaniden, o da Muhammed b. Sirîn'den, o da Ebû Hüreyre'den naklen haber verdi. Şöyle dedi::Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Bir defa bir köpek bir su efrafında dolaşıyordu Az daha susuzluk onu öldürüyordu. Anîden onu Benî îsrâil fâhişelerinden bir fahişe gördü. Hemen mestini çıkararak onunla köpeğe su çekti ve hayvanı suladı Bu sebeple de kendisine mağfiret olundu.» buyurdular.

Bu hadîsi Buhârî «Müsâkat», «Mezâlim», «Edeb» ve «Enbiya» bahislerinde; Ebû Dâvud «Kitâbü'l-Cihâd»'da tahric etmişlerdir.

«Her bir yaş karaciğer hakkında ecir vardır.» cümlesinden murad Her canlıyı doyurup sulamakta ve yardımda bulunmakta sevab vardır demektir. Canlıya yaş karaciğer denilmesi Ölünün cismi ve ciğerleri kuruduğu içindir.

Nevevî diyor ki: "Bu hadiste muhterem olan hayvana iyilikte bulunmaya teşvik vardır. Muhterem hayvan öldürülme; emredilmeyendir. Öldürülmesi emrolunan hayvan hakkında ise şeriatın emrine imtisal olunur. Öldürülmesi emredilen harbi kâfir, mürted, kudu köpek hadîste sayılan beş fasik hayvan ve bu mânâda olanlardır. Muhterem hayvanı sulamak ve doyurmak gibi iyiliklerde bulunmakla sevap hasıl olur. Bu hususta hayvanın sâhibli olup olmaması, kendinin veya başkasının olması müsavidir.»

Dâvudi: «Bu hadis bütün hayvanlar hakkında âmmdır.» demiş. Ebû Abdü’l-Melik ise onun Beni îsrâil'e ait olduğunu söylemiş, müslümanlıkta köpeklerin öldürülmesi emrolunduğunu hatırlattıktan sonra hadîsin bazı zararsız hayvanlar hakkında vârid olduğunu iddia etmiş: «Çünkü domuz gibi öldürülmesi emrolunan hayvan zararı artsın diye su vererek kuvvetlendirilemez.» demiştir. Allâme aynî Ebû Abdü’l-Melik'e cevab vermiş hadisin Benî İsrail âit olduğu iddiasını delilsiz bir iddia olarak vasıflandırmış. Köpeklerin öldürülmesi emrinin de neshedildiğini hatırlatmış, bunun bazı zararlı hayvanlara mahsus oluşu iddiasını da tehakküm saymıştır. Son sözü Nevevî'ye nakleden Aynı şunları söylemiştir: Nevevîye de şaşarım, hadîsin muhterem hayvanlar hakkında umumi olduğunu iddia ediyor. Bu dahi delilsiz bir davadır. Hadisin aslı Allah mahlûklarına şefkat göstermeye mebnidir. Şefkat göstermezse zararlı hayvanı öldürmeye münâfi değildir. Böyle bir hayvanı evvelâ sular, sonra öldürür. Çünkü biz Öldürmeyi bile güzel yapmakla me'muruz.

Allah'ın şükretmesinden murad, onun amelini kabul buyurması, sevab yazması ve affetmesidir.