BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

24- Ellerine Geçeceğinden Korkulduğu Zaman Mushafla Küffar Diyarına Gitmekten Nehi Bâbı

4946- Bize Yahya b. Yahya rivâyet etti.

(Dedi ki): Mâlik'e, Nâü'den dinlediğim, onun da Abdullah b. Ömer'den naklettiği şu hadîsi okudum: Abdullah Şöyle dedi:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Kur'ânla düşman toprağına gid ibnesini yasak etti.

4947- Bize Kuteybe de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Leys rivâyet etti. H.

Bize İbni Rumh dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Leys, Nâfi'den, o da Abdullah b. Ömer'den, o da Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen haber verdi ki, düşmanın eline geçer endîşesi ile düşman toprağına Kur'ân-ı Kerimle gidilmesini yasak edermiş.

4948- Bize Ebû'r-Rabî' El-Atekî ile Ebû Kâmil de rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize Hammâd, Eyyûb'dan o da Nâfi'den, o da İbn Ömer'den naklen rivâyet etti. Şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Kur'anla sefer etmeyin! Çünkü ben onun düşman eline geçmeyeceğinden emin değilim.» buyurdular.

Eyyûb: «Gerçekten düşman onu ele geçirdi; ve onunla size münâzea ettiler.» demiş.

4949- Bana Züheyr b. Harb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İsmail (yani İbn Uleyye) rivâyet etti. H.

Bize İbn Ebi Ömer de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Süfyân ile Sekafî rivâyet ettiler. Bunların hepsi Eyyûb'dan rivâyet etmişlerdir. H.

Bize İbn Râfî' dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Ebî Füdeyk rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Dahhâk (yani İbn Osman) haber verdi. Bu râvîlerin hepsi Nâfi'den, o da İbn Ömer'den, o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den naklen rivâyette bulunmuşlardır.

İbn Uleyye ile Sakafi’nin hadîsinde: «Çünkü ben korkarım.» cümlesi, Süfyân’la Dahhâk b. Osman'ın hadîslerinde ise:

«Düşmanın elîne geçer korkusu ile..» ifâdesi vardır.

Bu hadîsi Buhârî, Ebû Dâvûd ve İbn Mâce «Cihâd» bahsinde tahrîc etmişlerdir.

Görülüyor ki, Küffâr memleketine mushafla gitmek, onun ellerine geçirirler de hürmetini ayaklar altına alırlar korkusundan yasak edilmiştir. Şayet İslâm ordusu muzaffer olarak küfür diyarına girer de Kur'ânı Kerim'i tahkir korkusu olmazsa mushafı oraya götürmekte kerahet kalmaz. İmâm A'zam, Buhârî ve diğer bazı ulemânın kavilleri budur.

Nevevî: «sahih olan da budur.» diyor.

İmâm Mâlik'le Şâfiâler'den bir cemaata göre küfür diyarına mushaf götürmek mutlak surette menınû'dur.

Hadîs-i Şerîf'de beyan edilen illet (yani düşmanın tahkir etmesi korkusu) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e efendimizin sözüdür. Mâlikîler'den bazısı onu İmâm Mâlik'in sözü zannederek hataya düşmüştür.

Kâfirlere, içinde âyet bulunan mektup yazmak bilittifâk caizdir. Bu bâbta delil, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Hirakl'e yazdığı nâmedir. Kâdî Iyâz’ın beyanına göre İmâm Mâlik'le diğer bâzı ulemâ, üzerinde besmele yazılı veya Allahü teâlâ zikredilen altı ve gümüş paralan küffara vermek suretile ile muamelede bulunmayı kerih görmüşlerdir.