BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

1- İnsanların arası bozulduğu zaman onu iyileştirme ve barışı kurma hakkında gelen şeyler bâbı

Ve Yüce Allah'ın şu kavli:

“İnsanların toplanıp gizli konuşmalarının çoğunda hayır yoktur. Meğerki toplanıp konuşanlar bir sadaka vermeyi yâhut bir iyilik yapmayı veya insanlar arasını iyileştirip düzeltmeyi emreden kimseler olsun. Her kim bu üç hayrı Allah'ın rızâsını dileyerek yaparsa, biz ona çok büyük bir mükâfat vereceğiz" (en-Nisâ: 114) Ve devlet başkanının (ve onun vekîli olan âmirin) insanlar arasını düzeltmek için adamlarıyla ihtilâf ve çekişme yerlerine çıkıp gitmesi

2731  Bana Ebû Hazım, Sehl ibn Sa'd (radıyallahü anh)'dan tahdîs etti ki (o, şöyle demiştir): Amr ibn Avf oğulları'ndan bir takım insanlar arasında bir kavga olmuştu. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bunların arasını düzeltmek için sahâbîlerinden bâzı insanlarla birlikte Avf oğulları'na (onların Kubâ'daki yurduna) çıkıp gitti. Namaz vakti gelmişti. Halbuki Peygamber henüz Medine Mescidi'ne gelmemişti. Bilâl geldi, namaz için ezan okudu da Peygamber hâlâ gelmemişti. Bunun üzerine Bilâl, Ebû Bekr'e geldi ve:

— Peygamber (ara düzeltmek sebebiyle) alıkonuldu. Namaz vakti de geldi. Sen cemâate imâm olup namaz kıldırır mısın? Dedi. Ebû Bekr:

— Evet, istersen namaza ikaamet et, dedi.

Ve Ebû Bekr öne geçip namaza durdu. Sonra Peygamber geldi, saflar arasında yürüyerek tâ birinci safta durdu. Peygamber'i gören insanlar el çırpmaya başladılar. Ebû Bekr namazda başını çevirip bir tarafa bakmazdı. İnsanlar el çırpmayı çoğaltınca dönüp baktı. Ve Peygamber'i arkasında gördü. Peygamber ona eliyle işaret ederek yerinde durmasını ve öylece namazı kıldırmasını emretti. Ebû Bekr de elini kaldırıp (Peygamber'in bu emrinden dolayı) Allah'a hamd etti. Sonra Ebû Bekr birinci saffa girinceye kadar arkasına geri geri çekildi. Peygamber de ilerledi ve insanlara namazı kıldırdı. Namazı bitirince insanlara karşı döndü de:

— "Ey insanlar! Namazınızın içinde size bir şey arız olunca el çırpmaya başladınız. Namaz içinde el çırpmak ancak kadınlara mahsûstur. Her kime namazı içinde (hatırlatmaya değer) bir şey arız olursa Subhânallah desin. Çünkü onun tesbihini işiten kimse (yâni imâm) muhakkak ona döner" buyurdu. (Sonra Peygamber):

— "Yâ Ebâ Bekr! Sana işaret ettiğim zaman, seni yerinde durmaktan ne men' etti de insanlara namaz kıldırmadın?" diye sordu. Ebû Bekr:

— (Yâ Rasûlallah!) Ebû Kuhâfe'nin oğluna Peygamber'in önünde insanlara namaz kıldırması yakışmazdı, dedi.

2732  Bize Mu'temir tahdîs edip şöyle dedi: Ben babam Süleyman ibn Tarhân'dan işittim ki, Enes (radıyallahü anh) şöyle demiştir: (Medine'ye gelişinin ilk günlerinde) Peygamber'e:

— (Hazrecliler'in başkanı) Abdullah ibn Ubeyy'in yanına gitseniz (de İslâm'a çağırsanız hayırlı olur), denildi.

Bunun üzerine Peygamber bir eşeğe binerek; müslümanlar da kendisiyle beraber yürüyerek, Abdullah ibn Ubeyy'in (Âliye'deki menziline) gitti. Gidilen yol çorak bir arazî idi. Peygamber, İbn Ubeyy'in semtine vardığında, o, Peygamber'e:

— Benden uzak dur! Vallahi eşeğinin kokusu bana ezâ veriyor! Dedi.

Buna karşı Ensâr'dan Hazrec kabilesinden bir adam:

— Vallahi Rasûlüllah'ın eşeği, koku yönünden elbette senden daha temizdir, dedi.

Abdullah ibn Ubeyy hesabına onun kavminden biri öfkelendi de, bu iki kişi sövüştüler. Bunlardan her birinin taraftarları öfkelendiler de aralarında hurma değneği ile, ellerle ve pabuçlarla vuruşma oldu.

Enes; "Eğer mü'minlerden iki zümre birbiriyle dövüşürlerse, aralarını bulup barıştırın...” (el--Hucurat: 9) âyetinin indirildiği haberi bize ulaştı, demiştir.