BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

32- Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in: "Ölü, kendi ailesinin bir nevi' ağlamasından dolayı azâb olunur" Sözü Bâbı

Bu azâblanmaya sebeb olan ağlama, sağlığında ölülere feryâdla ağlama, ölünün kendi âdeti ve hayât yolundan olduğu zamandır.

Çünkü Yüce Allah: "Ey îmân edenler, kendilerinizi ve aile ferdlerinizi ateşten koruyun.., " buyurmuştur (Tahrim: 6). Peygamber de:

 "Her biriniz birer çobandır ve güttüklerinden sorumludur" buyurmuştur.

Ölü üzerine yapılan ağlama, ölünün hayâtta iken yapageldiği sünnetinden meydana gelmiş değilse, işte bu nevi' ağlama Aişe'nin dediği gibidir: "Günahkâr hiçbir nefs diğerinin (günâh) yükünü taşımaz” (el-En'âm: 164; el-İsrâ: 15; Fâtır: 18; ez-Zumer: 7; en-Necm: 38).

Bu da Yüce Allah'ın şu kavli gibidir:

"Günâh işleyen hiçbir nefs, başkasının günâhını çekmez. Eğer yükü ağır bir kişi (diğer birini) onu taşımaya çağırırsa, bu, hısmı da olsa, kendisine ondan hiçbirşey yükletilmez... " (Fâtır, 18) Ruhsat verilen ağlama ise, feryâdsız olan ağlama nev'idir.

Ve Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:

"Herhangi bir nefs zulm ile öldürülecek olursa, muhakkak onun kan günâhından bir pay, birinci âdemoğlu üzerinde sabit olur”. Bu da şundandır: Çünkü o birinci âdemoğlu öldürmeyi âdet edenlerin birincisidir".

1296 Usâme ibn Zeyd (radıyallahü anh) tahdîs edip şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in kızı (Zeyneb) Peygamber'e:

— Oğlum öldü, bana geliniz, diye haber gönderdi. Peygamber de kızına selâm söyleyerek:

— "Allah'ın aldığı ve verdiği her şey Allah'a âiddir ve her şey Allah katında belirlenmiş bir müddet, bir ömür iledir. Binâenaleyh ey kızım, sen sabr et ve bu sabrın Allah yanında sevabı olduğunu hatırla" diye cevâb yolladı.

Bu defa Zeyneb, Peygamber'e yemîn vererek:

— Muhakkak geliniz, diye haber gönderdi.

Bu haber üzerine Peygamber kalktı. Maiyyetinde Sa'd ibn Ubâ-de, Muâz ibn Cebel, Ubeyy ibn Ka'b, Zeyd ibn Sabit ve bir takım insanlar olduğu hâlde Zeyneb'in evine geldi. Çocuk Rasûlüllah’ın kucağına verildi. Çocuğun canı gidip gelmekte ve hareket hâlinde idi. Râvînin: Vücûdu sanki (zaîflikten) eski su kırbası gibi idi, dediğini sanıyorum demiştir. Rasûlüllah'ın iki gözü yaş döktü. Sa'd ibn Ubâde:

— Yâ Rasûlallah, bu yaş, bu ağlayış nedir? dedi. Rasûlüllah:

— "Bu gözyaşı, bir rahmettir ki, Allah onu kullarının gönülleri içine koymuştur. Allah ancak kullarından merhametli olanlara merhamet ihsan eder" buyurdu.

1297 Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bizler Rasûlüllah'ın bir kızının (Ümmü Kulsüm'ün) cenazesinde hazır bulunduk. Enes dedi ki: Rasûlüllah kabrin bir tarafına oturmuştu. Yine Enes dedi ki: Ben Rasûlüllah'ın iki gözünün yaş akıtmakta olduğunu gördüm. Yine Enes dedi ki: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

— "İçinizde bu gece günâh işlememiş kimse var mıdır?" diye sordu.

Ebû Talha:

— Ben varım, dedi. Rasûlüllah:

— "Haydi, kabre in!" buyurdu.

Bunun üzerine Ebû Talha o kadının kabrine indi (de yerleştirdi).

1298-..... Bize İbnu Cureyc haber verip şöyle dedi: Bana Abdullah ibnu Ubeydillah ibn Ebî Muleyke haber verip şöyle dedi:

Usmân'ın kızı (Ümmü Ebân) Mekke'de vefat etmişti. (Namazında ve gömülüşünde) hazır bulunmak için bizler de bu cenazeye gelmiştik. İbn Omer ile İbn Abbâs da bu cenazede hazır bulundular. Ben İbn Omer ile İbn Abbâs'ın arasına oturmuştum. Yâhud da şöyle dedi: Yâhud ben bu ikisinden birinin yanına oturmuştum da diğeri de gelip benim yanıma oturmuştu. (Bu sırada evden kadınların feryadı yükseldi.) Bunun üzerine Abdullah ibn Omer, yanında bulunan Usmân'ın oğlu Amr'e:

Şu kadınları ağlamaktan nehy etmez misin? Çünkü Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Şübhesiz ölü, ailesinin kendisine ağlamasından dolayı azâb edilir" buyurdu, dedi.

1299- Buna karşı Abdullah ibn Abbâs da: Omer, ölü kendisine ailesinin her ağlaması yüzünden değil, bâzı gûnâ ağlaması sebebiyle azâb olunur der idi, dedi. Bundan sonra da İbn Abbâs şu hâdiseyi anlatıp, şöyle dedi:

Ben Mekke'den Omer ile birlikte hacc'dan dönmüştüm. Biz (Mekke ile Medîne arasındaki) Beydâ mevkiinde duraklamakta iken, büyük bir semure ağacının altında develi bir yolcu kaafilesi göründü. Omer bana:

- Git bak, bu kaafile kimlerdir? dedi.

Ben de baktım ve derhâl Suheyb'i tanıdım. Ve bunu Omer'e haber verdim. Omer:

- Suheyb'i bana çağır, dedi. Ben Suheyb'in yanına döndüm ve:

- Mü'minlerin Emîri'nin yanına gel ve onunla buluş, dedim. (Beraber Medine'ye geldik.) Omer vurulduğu zaman Suheyb ağlayarak Omer'in yanına girdi ve:

- Vah kardeşim, vah yoldaşım! Diyerek feryada başladı. Omer:

- Yâ Suheyb! Bana mı ağlıyorsun? Halbuki Rasûlüllah: "Ölü, ailesinin bâzı gûnâ ağlamalarından dolayı azâb olunur" buyurdu, dedi.

1300- Sonra İbn Abbâs şöyle dedi:

— Omer vefat ettiğinde bu vak'ayı Âişe'ye anlattım. Âişe: Allah Omer'e rahmet etsin. Allah'a yemîn ederim ki, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Allah, ehl ve ailesinin ölüye ağlamasından dolayı bir mü'mine azâb eder" hadîsini söylememiştir. Lâkin Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Allah ehl ve ailesinin kendisine ağlamasından dolayı kâfirin azabını artırır" buyurdu. Ve Âişe devamla: Size Kur'ân kâfidir. "Günahkâr hiçbir nefs, diğerinin (günâh) yükünü taşımaz" (el-En'âm: 164) dedi.

İbn Abbâs, Âişe'nin bu sözlerini naklettikten sonra: Hakikat şu: Güldüren de, ağlatan da Allah'tır" (en-Necm: 53/43) dedi.

İbnu Ebî Muleyke: Allah'a yemîn ederim ki, İbnu Omer bundan sonra birşey söylemedi, demiştir.

1301 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), ailesi başında ağlaşmakta olan bir Yahûdî karısının (mezarı) yanından geçmişti de: "Bunlar ölüleri üzerine ağlıyorlar. Halbuki ölü kabrinde azâb olunuyor" buyurdu.

1302 Ebû Mûsâ (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Omer vurulduğu zaman Suheyb: Vah kardeşim! Diyerek ağlamaya başlamıştı. Bunun üzerine Omer: Yâ Suheyb! Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in "Şübhesiz ölü, dirinin ağlaması ile muhakkak azâb olunur" buyurduğunu bilmez misin? Dedi.