1 - Namâzda elleri kulağa kaldırmak.
2 - El ayasını kıbleye çevirmek.
3 - Tekbîr aldıkdan sonra, el bağlamak.
4 - Sağ eli, sol elinin üzerine koymak.
5 - Erkeğin ellerini göbeğinden aşağıya koyması, kadının göğsüne koyması.
6 - İftitâh tekbîrinden sonra, (Sübhâneke) okumak.
7 - İmâmın ve yalnız kılanın (E’ûzü) okuması.
8 - Besmele okumak.
9 - Rükü’da üç kerre (Sübhâne rabbiyel-azîm) demek.
10 - Secdede üç kerre (Sübhâne rabbiyel-a’lâ) demek.
11 - Son oturuşda (Salevât) düâlarını okumak.
12 - Selâm verirken iki yanına bakmak.
13 - İmâmın, Cum’a ve bayram namâzlarından başka, her namâzda birinci rek’atde ikinci rek’atde okuyacağının iki misli uzun okuması.
14 - Rükü’dan kalkarken imâmın ve yalnız kılanın (Semi’allahü limen hamideh) demesi.
15 - Rükü’dan kalkınca (Rabbenâ lekel-hamd) demek.
16 - Secdede ayak parmaklarını bükerek uçlarını kıbleye çevirmek.
17 - Rükü’ ve secdelere inerken ve secdelerden kalkarken (Allahü ekber) demek.
18 - Elleri ve dizleri yere koymak.
19 - Topukları, kıyâmda birbirinden dört parmak eni kadar uzak, rükü’da, kavmede ve secdede bitişik tutmak.
20 - Fâtihadan sonra “âmîn” demek, rükü’dan önce tekbîr almak, rükü’da, elleri, parmakları açık olarak, diz kapakları üzerine bağlamak, secde için tekbîr almak, otururken sol ayağını yere yatırıp, sağ ayağını dikip oturmak, iki secde arasında oturmak.
Akşam namâzında kısa sûreler okunur. Sabâh namâzında ilk rek’at, ikincisine nisbetle dahâ uzun yapılır. İmâma uyan kimse, Fâtiha ve zamm-ı sûre okumaz. Sübhâneke okur. Tekbîrleri söyler. Tehıyyât ve salevât-ı şerîfeleri okur.