Sahîfe No:
Önsöz |
5 |
I– Eshâb-ı kirâm |
9 |
a) İctihâd |
51 |
b) (Makâmât-ı Mazhariyye) kitâbının 17.ci mektûb tercemesi |
70 |
c) 1.cild, 251.ci mektûb tercemesi |
72 |
d) 2.cild, 15.ci mektûb tercemesi |
78 |
e) Tenbîh [Eshâb-ı kirâma iftirâ edenlere cevâblar] |
83 |
f) Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin (İrâde-i cüz’iyye) risâlesinden bir kısmın tercemesi |
89 |
g) (Birgivî vasiyyetnâmesi) kitâbından, kader, kazâ ve irâde-i cüz’iyye ile alâkalı bir kısmın tercemesi |
90 |
h) Hazret-i Ebû Bekr ile hazret-i Alînin “radıyallahü anhüm” birbirlerini medhleri |
131 |
i) Kerbelâ vak’ası |
135 |
– İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin hâl tercemesi |
141 |
– Seyyid Abdülhakîm efendinin hâl tercemesi |
157 |
|
|
II– Müslimânların iki gözbebeği (hazret-i Ebû Bekr ve hazret-i Ömer) |
160 |
a) Mukaddime [Şeyhaynın üstünlükleri, akla ve nakle dayanılarak bildirilmekdedir.] |
163 |
b) Birinci fasl. [Nasîreddîn-i Tûsînin, eshâb-ı kirâm ile alâkalı (Tecrîd) kitâbındaki yazılarına cevâb verilmekdedir] |
183 |
c) İkinci fasl. Hased edenler ve zındıklar tarafından Şeyhayna yapılan iftirâ ve yalanlara cevâb verilmekdedir |
200 |
d) Kur’ân-ı kerîmde beş ilm, hadîs-i şerîflerde oniki ilm bildirilmekdedir . |
213 |
- Muhammed Ma’sûm hazretlerinin (Mektûbât)ından altı aded mektûb tercemesi |
216 |
|
|
III– İslâmda ilk fitne. |
220 |
a) İmâm-ı Rabbânî (Mektûbât)ının 2.cild, 36.cı mektûb tercemesi |
222 |
b) Eshâb-ı kirâmın üstünlükleri, Sahâbî kime denir |
247 |
c) Muhâcir, Ensâr, |
249 |
d) diğer Eshâb-ı kirâm |
250 |
e) Resûlullahın vâlîleri, kâtibleri |
251 |
f) Son vefât eden Sahâbîler |
252 |
Hazret-i Mu’âviye |
259 |
İyi insan olalım, hep iyilik yapalım |
261 |
1.cild, 80.ci mektûb tercemesi [Bid’at ehline cevâb veren kitâblar] |
263 |
Muhammed Ma’sûm hazretlerinin (Mektûbât)ından altı aded mektûb tercemesi |
270 |
Hicrî kamerî seneyi mîlâdî seneye çevirmek |
276 |
Nasîhat [Şi’r] |
278 |
|
|
IV– Eshâb-ı kirâm kitâbında adı geçenler [ikiyüzaltmışbeş zâtın hâl tercemeleri] |
280 |
Büyük âlimler [Silsile-i aliyye] |
410 |
Hakîkî müslimân nasıl olur |
413 |
---------------------------------
Resûlü gören mü’mine,
(Sahâbî) adı verildi.
Hepsini bildirmek için, (Eshâb-ı kirâm) denildi.
Peygamberi seven her
kalb, nûrla dolardı bir ânda,
Ona sahâbî olanlar, medh olundular Kur’ânda.
Hepsi Resûlullah için,
mâlını, cânını verdi.
Sulhda ilm yayarlardı, harbde ise kükrerdi.
Hadîs-i şerîfde Eshâb,
benzetildi yıldızlara.
Herhangi birine uyan, erer ışıklı yollara.
Eshâbı, çok sevişirdi,
birbirini överdi.
Sonra gelen müslimânlar, hepsi böyle söylerdi.
Kur’ânı ve hadîsleri, Onlar
bildirdi bizlere.
Kalblerin temizliği, güven verdi zihnlere.
Söğülse bunlardan biri,
yaralanır İslâm dîni.
Sahâbîyi kötüliyen, çürütür Kur’ân-ı kerîmi.
Hakîkî müslimân isen, saygı
göster herbirine,
Önce salât, selâm eyle, Resûlün Ehl-i beytine!