101 - Yimek âdâbı:
(Fetâvâyi
Hindiyye)de, beşinci cildde diyor
ki, yimeğe başlarken ve bitdikden sonra elleri yıkamak sünnetdir. Başlarken (Bismillâhirrahmânirrahîm) demek ve sonunda (Elhamdülillah) demek sünnetdir. Sağ el ile
yimek, sağ el ile içmek sünnetdir. Cünüb olan erkek ve kadının ellerini ve
ağzını yıkamadan evvel yimesi ve içmesi mekrûhdur. Hayzlı kadın için mekrûh
değildir. Kaynar şey yimemeli, yemeği koklamamalı ve içine üflememelidir. Yolda
yürürken yimek ve içmek mekrûhdur. Başı açık yimek câizdir. Açlıkdan ölecek
kimsenin leş yimesi câizdir. Leş bulamazsa ve birisi, (Elimi kes yi!) veyâ
(Benden bir parça kes yi!) dese kesmesi, yimesi câiz olmaz. Kendi uzvundan et
kesip yimesi de câiz olmaz. Bir kimseye birşeyi kaça aldın deseler, beş liraya
dese, hâlbuki on liraya almış olsa, yalan söylemiş olmaz. Kokmuş et yimek
harâmdır. Kokmuş yağ, süt yimek harâm değildir. Yemek ekşise, koksa necs olmaz.
Fekat yimesi harâm olur. Ağac altına düşmüş meyvaları, yerden alıp yimek
sâhibinin halâl etdiği bilinirse halâl olur. Nehr üzerinde sürüklenen meyvaları
alıp yimek halâl olur. Fakîr, zenginin verdiği sadakadan, zengine hediyye etse,
alması câiz olur.
Habîb-i
kibriyâ “sallallahü aleyhi ve sellem”
buyurdular ki: (Yemekden sonra bu düâyı okuyan
kimsenin günâhları afv olunur: “El hamdülillâhillezî et’amenâ hâzet-ta’âme ve
rezekanâ min gayr-ı havlin minnâ ve lâ kuvvete”.)
İstiğfarların büyüğü:
Habîb-i
kibriyâ “sallallahü aleyhi ve sellem”
buyurdu ki, (Bu düâyı okuyan kimse, düâyı
sabâhleyin okursa ve akşama kadar ölürse, şehîd derecesine vâsıl olarak ölür.
Akşamleyin okursa, yine sabâha kadar ölürse, aynı şeklde aynı dereceye ulaşır.
Düâ şudur: Allahümme ente rabbî lâilâhe illâ ente halaktenî ve ene abdüke ve
ene alâ ahdike ve va’dike mesteta’tü eûzü bike min şerri mâ sana’tü ebûü leke
bi-ni’metike aleyye ve ebûü bi zenbî fağfirlî zünûbî feinnehû lâ yağfirüzzünûbe
illâ ente. Lâ ilâhe illâ ente sübhâneke innî küntü minezzâlimîn.)
Peygamberimiz aleyhisselâm buyurdu ki, (Yâ Ebâ Hüreyre! Her kim, günde yirmibeş def’a bu düâyı
okursa, Hak teâlâ, o şahsı âbidler zümresinden yazar.) Düâ şudur: “Allahümmagfir lî ve
li- vâlideyye ve li-üstâziyye ve lil
mü’minîne vel mü’minât vel müslimîne vel müslimât el ahyâ-i minhüm vel emvât
bi-rahmetike yâ erhamerrâhimîn.” Bu
düâ (Se’âdet-i Ebediyye) 1037.ci
sahîfesinde de yazılıdır.