| 
                                                         
                                                        
                                                        Se’âdet-i Ebediyye 
                                                        Kitâbında Adı Geçenlerin 
                                                        Hâl Tercemeleri 
                                                        
                                                        
                                                        
                                                        0736 
— ÖMER BİN HATTÂB 
“Radıyallahü Anh”: Resûlullahın ikinci halîfesidir. Aşere-i mübeşşeredendir. 
Hicret-i Nebeviyyede kırk yaşında idi. Kureyşin eşrâfından idi. Önce, islâma 
düşman oldu. Bi’setin altıncı yılında, kırkıncı veyâ kırkbeşinci olarak îmâna 
geldi. Bununla müslimânlar çok kuvvetlendi. Silâhlı olarak, açıkca hicret etdi. 
Resûlullahın gelmekde olduğunu Medînedeki müslimânlara müjdeledi. Bütün 
gazâlarda bulundu. Çok kahramânlık gösterdi. Fârûk adını aldı. Ebû Bekri halîfe 
yaparak, karışıklık çıkmasını önledi. Onüçüncü yılın Cemâzil’âhır ayı 
yirmisekizinci Salı günü halîfe seçildi. Çok memleket aldı. İslâmın adâletini 
bütün dünyâya tanıtdı. Yirmiüçüncü [23] senenin son ayında, câmi’de sabâh 
nemâzına durunca, Mugîre bin Şu’benin kölesi Ebû Lü’lü Fîruz kâfiri tarafından 
bıçakla, karnından yaralanıp yirmidört sâat sonra vefât etdi. Resûlullahın 
yanına defn edildi. Oğluna, islâmiyyetin emr etdiği kadar değnek vurulmasını emr 
etdi. Eshâb-ı kirâm yalvardığı hâlde, bir değnek az vurulmasına izn vermedi. 
Dayakdan oğlu bayıldı. Çok üzüldü ise de, pişmân olmadı. Çok hadîs-i şerîf ile 
medh edildi. Bunların çoğunu hazret-i Alî haber vermişdir. İri yarı, buğday 
renkli, uzun boylu, gözleri kızıl, bıyıklarının ucu sarı idi. Üzüntülü veyâ 
düşünceli olunca uclarını bükerdi. Sakalı ve bıyıkları sık idi. Yanaklarının 
üzerinde az idi. Sol elini, sağ eli gibi iyi kullanırdı. Eğere dokunmadan ata 
binerdi. Çok heybetli, yüreği çok kuvvetli idi. Edebinden, hayâsından, 
Resûlullahın huzûrunda o kadar yavaş konuşurdu ki, (Yüksek söyle yâ Ömer! 
İşitmiyorum) buyurulurdu. Resûlullahın kayın pederi idi. Hazret-i Alînin 
dâmâdı idi. Benî-Adiy kabîlesi büyüklerinden olup, soyu Hattâb bin Nüfeyl bin 
Abdül’uzza bin Rebâh bin Abdüllah bin Kurat bin Rezâh bin Adiy bin Kâ’bdır. 21, 
28, 44, 45, 59, 70, 108, 109, 114, 204, 235, 249, 252, 259, 263, 347, 349, 350, 
379, 380, 381, 388, 436, 442, 447, 448, 450, 452, 457, 471, 473, 478, 497, 498, 
505, 506, 507, 508, 509, 510, 511, 516, 532, 578, 583, 584, 594, 607, 608, 609, 
610, 616, 621, 645, 687, 696, 698, 699, 717, 719, 729, 738, 752, 788, 801, 802, 
848, 885, 909, 913, 920, 952, 993, 1014, 1065, 1068, 1092, 1096, 1100, 1126, 
1129, 1138, 1139, 1152, 1165, 1168, 1186.  |